Kitab-i-Iqan/Page8/Arabic160

و همچنين در آيه ديگر می فرمايد تعرّضاً به اهل زمان: "وَ كَانُواْ مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الّذينَ كَفَرُواْ فَلَمَّا جَاءهُم مَّا عَرَفُواْ كَفَرُواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّه عَلَى الْكَافِرِينَ." می فرمايد: بودند اين گروه که با کفّار مجاهده و قتال می نمودند در راه خدا و طلب فتح می نمودند برای نصرت امراللّه، پس چون آمد ايشان را آن کسی که شناخته بودند کافر شدند به او. پس لعنت خدا بر کافران. حال ملاحظه فرمائيد که از آيه چنين مستفاد می شود که مردم زمان آن حضرت همان مردمی بودند که در عهد انبيای قبل برای ترويج آن شريعت و ابلاغ امراللّه مجادله و محاربه می نمودند و حال آنکه مردم عهد عيسی و موسی غير مردم زمان آن حضرت بودند. و ديگر آنکه آن کسی را که از قبل شناخته بودند موسی بود صاحب تورات و عيسی بود صاحب انجيل. مع ذلک چرا آن حضرت می فرمايد چون آمد بسوی ايشان آن کسی که او را شناخته بودند که عيسی باشد يا موسی، به او کافر شدند؟ و حال آنکه آن حضرت نظر به ظاهر، موسوم به اسم ديگر بودند که محمّد باشد و از مدينه ديگر ظاهر شدند و به لسان ديگر و شرع ديگر آمدند. مع ذلک چگونه حکم آيه ثابت می شود و ادراک می گردد؟