Kitab-i-Iqan/Page6/Arabic112

بلی، اين عباد چون از عيون صافيه منيره علوم الهيّه تفاسير کلمات قدسيّه را اخذ ننموده‏اند لهذا تشنه و افسرده در وادی ظنون و غفلت سائرند و از بحر عذب فرات مُعرِض شده در حول ملح اُجاج طائف اند. چنانچه در وصف ايشان ورقاء هويّه بيان فرموده: "وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً وَ إِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَ كَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ." که ترجمه آن اين است: اگر ببينند راه صلاح و رستگاری را، آن را اخذ نمی نمايند و به آن اقبال نمی کنند و امّا اگر راه باطل و طغيان و ضلالت را مشاهده کنند آن را برای خود راه وصول به حقّ قرار دهند. و اين اقبال به باطل و اعراض از حقّ ظاهر نشد، يعنی به اين ضلالت و گمراهی مبتلا نشدند، مگر به جزای آنکه تکذيب کردند آيات ما را و بودند از نزول آيات ما و ظهورات آن غفلت کنندگان.