Kitab-i-Iqan/Page12/Arabic238

چنانچه اهل فرقان را می بينی که چگونه به مثل امم قبل به ذکر خاتم النّبيّين محتجب گشته‏اند، با اينکه خود مقرّند بر اينکه "وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ." بعد که راسخ در علوم و امّها و نفسها و ذاتها و جوهرها بيان می فرمايد که قدری مخالف هوای ايشان واقع می شود اين است که می شنوی که چه می گويند و چه می کنند. و نيست اينها مگر از رؤسای ناس در دين يعنی آنهائی که الهی بجز هوی اخذ نکرده‏اند و بغير ذهب مذهبی نيافته‏اند و به حجبات علم محتجب گشته‏اند و به ضلالت آن گمراه شده‏اند. چنانچه به تصريح تمام ربّ الانام می فرمايد : "أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللّهِ أَفَلا تَذَكَّرُونَ." يعنی آيا ديدی آن غافل را که گرفت خدای خود خواهش های نفس خود را و اضلال کرد خدا او را بر علمی، و مهر نهاد بر گوش و دلش و گردانيد بر چشمش پرده، پس که هدايت می کند او را از بعد خدا؟ آيا پند نمی گيريد؟