Kitab-i-Iqan/Page12/Arabic232

و در جای ديگر می فرمايد: "وَ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلاّ أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ." يعنی در وقتی که تلاوت کرده می شود بر ايشان آيات ما، نيست حجّت ايشان مگر آنکه بگويند بياوريد پدرهای ما را اگر هستيد راست گويان. مشاهده نما که چه حجّت ها بر آن رحمت های کامله واسعه می گرفتند. به آياتی که حرفی از آن اعظم است از خلق سماوات و ارض و مردگان وادی نفس و هوی را به روح ايمان زنده می فرمايد استهزاء می نمودند و می گفتند: پدرهای ما را از قبر بيرون آر. اين بود اعراض و استکبار قوم. و هر کدام از اين آيات برای کلّ من علی الارض حجّتی است محکم و برهانی است معظّم که جميع ارض را کفايت می کند لَو اَنتُم فی آياتِ اللّهِ تَتَفَکَّرُونَ. و در همين آيه مذکوره لئالی اسرار مکنون است. اگر فی الجمله دردی يافت شود دوا می رسد.