Kitab-i-Iqan/Page12/Arabic225

و اوّل کتاب می فرمايد: "الم ذلِکَ الکتابُ لا رَيْبَ فِيْهِ هُدیً لِلْمُتَّقِينَ." در حروف مقطّعه فرقان اسرار هويّه مستور گشته و لئالی احديّه در صدف اين حروف مخزون شده که اين مقام مجال ذکر آن نه و ليکن بر حسب ظاهر مقصود خود آن حضرت است که به او خطاب می فرمايد: يا محمّد، اين کتاب مُنزل از سماء احديّه، نيست ريبی و شکّی در آن، هدايتی است برای پرهيزکاران. ملاحظه فرمائيد که همين فرقان را مقرّر و مقدّر فرموده برای هدايت کلّ من فی السّموات و الارض و بنفسه آن ذات احديّه و غيب هويّه شهادت داده بر آنکه شکّ و شبهه در آن نيست که هادی عباد است الی يوم معاد. آيا انصاف هست ثقل اعظم را که خدا شهادت بر حقّيّت آن داده و حکم بر حقّيّت آن فرموده، اين عباد در آن شکّ نمايند و يا شبهه کنند و يا امری را که او سبب هدايت و وصول به معارج معرفت قرار فرموده، از آن اعراض نمايند و امر ديگر طلب نمايند و يا به حرف مزخرف ناس تشکيک نمايند که فلان چنين گفته و فلان امر ظاهر نشده و حال آنکه اگر امری يا احداثی غير کتاب الهی علّت و دليل برای هدايت خلق بود البتّه در آيه مذکور می شد.