Kitab-i-Badi/Persian52

و اگر بگوئيد آيات محكمات اوامر الهيّه است كه در الواح نازل، لا شكَّ فی ذلك، إنّا كلٌّ بها موقنون و مؤمنون و مِن فضله آملون. و اين محكمات بنسبتها إلی حكم الحاكمين[27] محكم بوده. چنانچه مشهود است كه اگر نفسی به جميع آيات محكمات عارف شود و در تصديق آن آيه اعظم اقلّ مِن آن توقّف نمايد، كلّ اعمال او او را ثمری نبخشد و هباء بوده و خواهد بود. و آن نفسی كه آيات او محكمات بوده و خواهد بود می فرمايد: جميع بيان ورقی است از اوراق جنّت نزد آن ساذج وجود. و در مقام ديگر می فرمايد: ما نُزّل فی البيان منوطٌ بأمره و معلَّق بإذنه و مشيّته. و در مقام ديگر می فرمايد مخاطِباً لِملاءِ البيان كه مباد به بيان و ما نزّل فيه از ظهور موعود محروم شويد. و امثال اين بيانات محكمات زياده از حدّ احصا نازل، و مع ذلك نفسی را كه جميع محكمات به اراده اش ظاهر و جميع انهار معارف و بيان از اصبعی از اصابع مشيّتش جاری، از او معرض و به گمان خود محكمات فهميده و ادراك نموده اند.