Kitab-i-Badi/Persian43

بشنو ذكر اين عبد را و احتراز كن از آن نفوس! فو الله، بِهِم يَتَغَيَّرُ هواءُ كلِّ مدينةٍ و إنّهم يَدَّعُونَ الإيمانَ بِعلیّ مِن قبلُ بِما نُزِّلَتْ عليه آياتُ اللهِ العزيزِ الكريم. فلمّا نُزِّلَتْ مرّةً أُخرَی كَفَرُوا بِها. ألا لَعْنَةُ اللهِ علی الكاذبين و الظّالمين. از روايح كلمات تو جز اعراض و اعتراض چيزی استشمام نشده و نمی شود. لذا بسيار بر اين عبد صعب است تحرير در اين مقام، و إلاّ فی الحقيقة اگر نفسی يافت شود و از اشارات مشركين شبهه نمايد البتّه محبوب است شبهات خود را مذكور دارد. و اين عباد در اين ارض شغلی نداريم و منتظريم اگر بر نفسی شبهه وارد شود جواب آن را علی قدر شأنِنا و استطاعتِنا و شأنِهِ[23]مذكور داريم، كه شايد به عنايت الهی قلبش از شبهات افكيّه و ظنونات وهميّه مقدّس شود. و از تو همين قدر متوقّعيم كه به بصر مقدّس در آنچه ذكر می شود ملاحظه نمائی.