Kitab-i-Badi/Persian29

آلت حرب و حفظ مشركين ذكر موت و انقطاع از دنيا است. و به تو هم خوب تلقين نموده اند، به شأنی كه در صدرت نقش بسته. ولكن منقطعين را نفحات ديگر و عرف ديگر است. حَنْظَل اگر دعوی شِكَری نمايد اهل ذائقه نپذيرند. هر قولی را فعل لازم. لازال نفوسی كه بر حقّ اعتراض نموده اند[16]به امثال اين كلمات ناطق بوده اند. چنانچه نفس مقدّسی كه در بلايائی بوده، كه والله الّذی لا إله إلاّ هو، كه اگر اين عباد گمان می نمودند كه محفوظ ماند، شما نسبت به دنيا داده ايد. و نفسی، كه مادام عمر به كمال عيش و راحت مشغول بوده، او را منقطع ناميده ايد. فويلٌ للّذين يتكلّمون بأهواء أنفسهم و لا يعرفون.