Kitab-i-Badi/Persian286

ظهور قبل - روحی و نفسی له الفداء - در اين امر بسيار نصيحت فرموده اند و به بيانات لايحصی ذكر نموده اند، علی شأنٍ لنْ يخطر ببال أحدٍ أمرٌ إلاّ و إنّه[۱۴۹]رقم مِن قلمه الأعلی. مثلاً اگر نفسی به بيان ناظر باشد می فرمايد: إيّاك أنْ تحتجبَ به عن مُنزله. و اگر كسی به حروف متمسّك باشد می فرمايد: إيّاك أنْ تحتجبَ بالحروف عن مُوجدهم و خالقهم. و اگر كسی به علم مفتخر باشد می فرمايد: لَم يَصدُقْ إسمُ العلم علی أحدٍ إلاّ بأنْ يكونَ عالِماً بنفس الظّهور. و اگر نفسی به علامات محدود باشد می فرمايد كه: إيّاكم أنْ تحتجبوا بها. چه كه احدی بر كيفيّت ظهور آن ذات قدم مطّلع نه. يُظهر نفسَهُ كيف يشاء. و اگر كسی به تكميل ناظر باشد می فرمايد: تصديق كلّ شیءمنوط به تصديق آن منبع صدق بوده و خواهد بود. اگر بفرمايد: "كلّ كاملند" ليس لأحدٍ أنْ يقول "لِمَ" و "بِمَ". و اگر بفرمايد: "كلّ ناقصند" ليس لأحدٍ أن يعترض عليه. و اگر نفسی به وقت محدود باشد چنانچه اين ايّام كلّ به آن محتجب می فرمايد: هر وقت ظاهر شود بايد كلّ تصديق به شجره حقيقت نمايند و شكر الهی به جا آورند. و اگر نفسی به رؤسا و مرايای عصر ناظر باشد مخاطباً إيّاهم می فرمايد كه شما به قول من حجّت شده ايد، زينهار كه از نفس من در ظهور آخر محتجب شويد.