Kitab-i-Badi/Persian235

در اين صورت آن خلقِ بعد در حينِ قبل موجود نه، و همچنين در حينِ قبلْ آن خلقِ[۱۲۲] موجودِ حينِ بعدْ معلوم نه. پس چگونه تصوّر تكميل شیء از اشياء نموده اند؟ چه كه آن شیءكه در اين حين موجود است در حين بعد نيست، چه كه تجدّد و حدوث است از برای اين شیء. چگونه تكميل دست مي دهد؟ اگر بگوئی در همان حين محدثه در حين مي شود، اين طول مدّت لازم نداشت و ندارد. و اگر ناس قابل ادراك معانی كلمات الهيّه مي بودند هرآينه در اين مقام تفصيلی ذكر مي شد تا آن که از جميع عرفان قبل و بعد منقطع شده و به شريعه عرفان بديع، كه اليوم از يمين عرش رحمن جاری است، توجّه نمايند.