Kitab-i-Badi/Persian223

مي فرمايد: آياتش دليل بر او است و ظهور و وجودش مُثبِت نفسش. مع ذلك به كلمات موهومه و اشارات نالايقه حقّ منيع را محدود نموده اند. فويل لهم و بما إكتسبتْ أيديهم. كلمات الهی را به هواهای خود تحريف منمائيد و تفسير مكنيد، چه كه احدی به مقصود آن فائز نشود. چنانچه در احكام ظاهريّه رؤسای بيان را امر فرموده اند كه از جناب آسيّد حسين - عليه بهاءالله- كه تلقاء عرش بود سؤال نمايند. مي فرمايند، چه كه شما عارف به مراد الله نيستيد. مع ذلك شما معرض بالله را نفس الله دانسته ايد.