Kitab-i-Badi/Persian222

حال ملاحظه نمائيد كه به چه صراحت مي فرمايند كه هر وقت ظاهر شود بايد تصديق نمايند. مع ذلك به جای آن که فرموده شكر الهی به جا آورند، عوض شكرْ شكايت آغاز نموده، و به جای تصديق سهام كين و سيف بغضا بر آن[۱۱۷]مُطاف ارواح نبيّين و مرسلين هجوم نموده اند. بگو: ای محروم، ملاحظه نما كه سلطان معلومْ آن ظهور محتوم مكنون را به هيچ شرطی مشروط فرموده؟ فآتِ بها! لا فو الّذی خلق الممكنات بكلمة من عنده. أبداً اين ظهور را معلّق و مشروط به امری و شرطی نفرموده اند. چه كه شرط در آن ساحت مفقود صرف است و جز نفس او بر او احدی محيط و مطلع نه.