Kitab-i-Badi/Persian220

حال از اينها گذشته يك ذكر مي نمايم، لعلّ به آن مستشعر شويد و به شعور آئيد. اگر نفسی مذكور دارد كه شجره از حين إلی انقضاء دوهزار سنه به اوراد لطيفه حمريّه معطّره ظاهر خواهد شد، با كمال طراوت و نضارت و عطر و روايح محبوبه، و حصر نمايد كه شما ناظر به خود آن شجره و ظهور آن باشيد نه دون او، و بعد صبح از خواب برخيزيد و بغتةً ملاحظه نمائيد كه آن شجره طيّبه مباركه به اوراد حمريّه لطيفه منيعه ظاهر شده، حال چه مي كنی؟ انكار خواهی نمود آنچه به بصر مشاهده مي كنی[۱۱۶]و به شامّه مي يابی، يا به آنچه ديده موقن خواهی شد؟ لا والله شما و امثال شما از آن نفوسی مشاهده مي شويد كه آن اوراد مشهوده ظاهره را به احجار ظنون و هوی در هم ريزند،كه اين زود به ثمر آمده بايد دوهزار سنه بعد از اين اوراد ظاهر شود و از اين شجره مشهود آيد. أفّ لكم، يا ملاء المتوهّمين!