Kitab-i-Badi/Persian214

و آنقدر ادراك ننموده اند كه در هر ظهور اگر حقّ - جلّ كبريائه –به آداب و شرايط و اعمالي، كه ما بين ناس بر حسب ظاهر بوده، ظاهر مي شد هرگز احدی اعراض و اعتراض نمي نمود و جميع به كوثر معانی حضرت لا يزالی فائز مي شدند و به لقاءالله مرزوق[۱۱۲]مي گشتند. آنان كه در هواء روح طايرند و به بصر حديد الهی در اشياء ناظرْ صد هزار امثال آن نفوس را در غرقاب فنا مشاهده مي نمايند، كه هر يك به حشيش منبته متشبّث، ولكن از برای آن حشيش قرار و استقراری نبوده و نخواهد بود و بالاخره غرق خواهد شد، اگر چه حال هم نزد جالسين فلك ابهی لا شیء محض و غريق و فانی و معدوم مشاهده مي شوند.