Kitab-i-Badi/Persian212

بگو: ای أصمّ باطنی، احدی بر علم حقّ احاطه ننموده و نخواهد نمود. عِلمُهُ مكنونٌ مخزونٌ مصونٌ مِن إطّلاعكم. اگر اراده فرمايد در يك حين خلق اوّلين و آخرين را تكميل مي فرمايد، ولكن تو هنوز تكميل را نفهميده. كاش استعداد ادراك هم در تو مشاهده مي شد[۱۱۱] و اين عبد، كه يكی از خدّام درگاه است، تو را مستعدّ مي يافت و بر تو كلماتی القا مي نمود كه از آن ادراك نمائی بعضی امور مستوره را. اقلّاً آن قدر مي شد كه اگر بر تكميل ظهور اطّلاع نمي يافتی به بغض خود مطّلع مي شدی. فاستحی عن الله و لا تُقنّن له قوانينَ نفسك و هويك. إنّه يظهر كيف يشاء، لا بما أنت تشاء.