Kitab-i-Badi/Persian210

آنقدر ادراك ننموده كه تكميل هر ظهور قبلی به ظهور بعد شده و خواهد شد، چنانچه در اين ظهور بدع قدس رحمانی در سنه تسع در سرّ سرّ نفوس[۱۱۰] مقدّسه مطهّره زكيّه در همان حين تكميل شدند، ولكن أنتَ لا تشعر و لا تفقه و لا تعرف. چه كه شِكَر مصر عرفان الهی قسمت طوطی معانی بوده، نه قسمت زاغ ظلمانی. و معرض بالله چون توقّف نمود و از صراط لغزيد در همان حين هيكلش از قميص انسانی خارج و به جلود بهائم ظاهر و مشهود گشت. فسبحان مَن يُبدّل الوجود كيف يشاء و يُقدّر الأمور كيف يريد. لا رادّ لِأمره و لا مردّ لِمشيّته. كلُّ شیءمنقادٌ لسلطنته و مشفق مِن خشيته و مرتعش مِن سطوته. و لذلك الرّبّ يُليق تهليلُ اهل ملاء الأعلی، ثمّ تسبيح أهل مداين البقاء.