Kitab-i-Badi/Persian204

بگو: ای غافل جاهل، سلّمنا كه مجعولات تو قبول[۱۰۶]شد، نصّ نقطه بيان است در كلّ بيان كه در حين ظهور به بيان و ماخُلق فيه از نفس ظهور محتجب نشويد. حمد خدا را كه آن مشرك و امثال او از تصريح كلمات محكمه متقنه الهيّه محروم مانده تا چه رسد به تلويح اشارات مالك اسماء و صفات. بگو: از خدا شرم كنيد و ذيل دين قويم الهی را به طين ظنون و اوهام ميالائيد و شمس مشرقه سماء احديّه را به حجبات نفسيّه مپوشانيد! قل: تالله إنّ هذه لشمسٌ ما أخذها الكسوف و قمرٌ لا يخسف أبداً. إذاً مُوتوا بغيظكم، ثمّ بنار حسدكم، يا ملاء الأشرار. هنوز آن قدر ادراك ننموده ايد كه در حين اشراق شمسِ مدلول دليل لا يُسمن و لا يُغنی بوده چه كه مقصود از دليل عرفان نفس مدلول بوده. إذاً فافتح بصراك لِتراها مشرقةً عن أفق العزّ و المجد و الجلال.