Kitab-i-Badi/Persian187

و ديگر عجب است كه انتشار آيات موهومی را كه نشناخته حجّت اخذ نموده و دليل بر حقيّت او ذكر نموده، مع آن که آن آيات در رتبه خود او بوده، كلّما ظهر مِن الخلق فی حدّه و مقامه، و از آياتي، كه مهيمن است بر كلّ مَن فی السّموات و الأرض و مشرق است مثل شمس از افق ابهی، محتجب مانده. اگر انتشار است كه انتشار اين آيات به شأنی شده كه فوق آن متصوّر نه. خَف عن الله الّذی خلقك و لا تذكر آياتِ أحدٍ تلقاء ذكرِ آياته! لو تُقابِلُ شمسُ الّتی كانتْ فی صُوَر المرايا شمسَ الّتی كانت مشرقةً عن أفقِ القدس، لَتقابل آياته بآيات الله المهيمن العزيز القيّوم. و اين در وقتی است كه مرآت حقيقی باشد، و اگر مرآت امثال شما بوده كه ذكری نزد حقّ نداشته و نخواهد داشت.