Kitab-i-Badi/Persian164

مي فرمايند به بيان و ما نُزّل فيه از آن ساذج حقيقت محتجب نمانيد، و شما به القای آن نفس مشرك اوصاف كلمات معرضين نوشته و به مقرّ اطهر ارسال داشته ايد. و اعتراضاً علی الله به كلمات نقطه اولی هم مستدلّ شده ايد. از برای نفس نقطه[۸۵]از كلمات قبلش استدلال مي نمايند و شاعر نيستند. و اگر شاعر بودند بايد آنچه از جمال احديّه اليوم ظاهر به آن متمسّك شوند. بگو: ای بی بصر، چشم بگشا! شمس قدم مقابل وجهت نشسته و قلب مباركش از ظلمت مجروح. به او ناظر شو و رحم كن و از دونش از او سؤال مكن! به بحر معنی رسيدی، از تحريف كلمات بگذر! به شمس واصل شدی، از سراج منقطع شو!