Kitab-i-Badi/Persian160

ای دوست زبانی من، مظاهر ظهور را ثمره شجره ظهور ملاحظه كن. و اين اثمار مادامي كه به شجره متمسّك از او محسوب، و بعد از قطع از شجره، هبوب ارياحِ نفس و هوی چنان متغيّرش نمايد كه از طعم و لطافت و طراوت جميع ممنوع شود و محروم گردد. و اين اذكار نظر به عرفان ناس ذكر شده، و إلاّ قسم به جمال علیّ ابهی - روح ماسواه فداه - كه نفس ظهور را با دونش نسبت و ربط و مشابهت و مشاكلت به هيچ وجه نبوده و نخواهد بود و اين نسبت ها در عوالم اسماء مذكور، و إلاّ ساحت ظهور مقدّس است از آنچه ذكر شده و مي شود. فتعالی عمّا ظنّنتَ و عرفتَ و علمتَ و قلتَ و تقول.