Kitab-i-Badi/Persian112

و بشأنی غفلت نموده ايد كه كلماتی، كه لايق اَبصُر مشركين است كه به آن نظر نمايند، به مقرّ اطهر امنع مي فرستيد. در اين مقامْ ظهورِ قبل - روح ما سواه فداه - بيانی فرموده اند، خالصاً لوجه الله ذكر مي شود كه شايد معرضين متنبّه شوند و از شمس هدايت محجوب نمانند. قوله - عزّ ذكره- : مَثَل آن ايّام مثل شمس است به ستارگان. و همچنين[۵۷] مَثَل اهل آن ظهور بالنّسبة به ظاهر مثل همين است. از اين جهت است كه در آن ظهور عارفين به آن قلم را جريان ندهند و حيا كنند از تصانيف و تأليف و انشائات خود و ظهورات و بروزات خود. اي كاش اين يك نصيحت سلطان احديّه را استماع مي نمودند و ارتكاب نمي نمودند آنچه را كه از آن نهی شده اند! لمْ أدرِ بأیّ صراطٍ يَمْشُون و فی أیّ مَناهِجٍ يَسْلُكُون. يستدلّون بآياتِ الله، ثمّ بمُنزِلِهِ يكفُرون.