Kitab-i-Badi/Persian346

انسان بصير بايد اليوم به نفس ظهور و اصل امر ناظر باشد. اگر همان بيّنه و برهان كه به آن اثبات نقطه اوليّه و طلعت احديّه نموده مشاهده نمود، اقلّ مِن آن توقّف جايز نه، چه كه به قدر همان توقّف در نار خواهد بود. و إلاّ از برای ناظرين منظر اكبر نفس ظهور بنفسه حجّت بوده. اين عبد متحيّر است كه چه ذكر نمايد، چه كه مشاهده می شود كه از تصريح كلمات الهی محروم مانده ايد، چه رسد به تلويح و اشاره. و گويا اراده ادراك هم نداشته ونداريد. لذا قول اين عبد و ترنّماتش مثل نواختن بربط است از برای نفوسی كه از سمع محروم باشند. اين فرد در اين مقام مناسب است: