Kitab-i-Badi/Persian290

مقصود از اين بيانات آن که جميع بدانند كه عند الله اهل علم نفوسی هستند كه عالم به او شده اند و در كلمه "بلی" توقّف ننموده اند. آن نفوسند اهل علم و ادلّاء آن و اهل عصمت و معدن حكمت و منبع[۱۴۵]بيان و مطلع ذكر. كلّ اسماء خير به آن نفوس راجع مادامي كه در ظلّ الله مستقرّند. علوم ظاهريّه در اين مقام معتبر نبوده و نخواهد بود. اين است كه آن نقطه وجود و طلعت مقصود در كلمات منزله مخاطباً به اهل علم وصايای لا يُحصی فرموده اند و جميع را وصيّت فرموده، كه در حين ظهور مغرور به علم و حكمت و بيان خود نشده كه شايد به علم الله و ما عنده فائز گردند. اين است كه نقطه بيان مي فرمايد قوله - عزّ ذكره -: لعلّ يوم ظهور حقّ كسی به افتخار تعلّم نزد آن مبدأ علم متعلّم گردد. و چه بسيار عظيم است اين امر زيرا كه علم او غير نفس او نيست. و مي فرمايد - عزّ ذكره -: هيچ لذّتی اعظم تر در امكان خلق نشده كه كسی استماع نمايد آيات آن را و بفهمد مراد آن و لِمَ و بِمَ در حقّ كلمات آن نگويد و مقايسه با كلام غير او نكند. همين قسم كه كينونت او مظهر الوهيّت و ربوبيّت است بر كلّ شیء، همين قسم كلام او مظهر الو هيّت و ربوبيّت است بر كلّ كلامها، كه اگر آن انسانی بود متكلّم هرآينه مي گفت: "إنّی أنا الله لا إله إلاّ أنا و إنّ ما دونی خلقی. أن يا كلَّ الحروف إيّای فاتّقون."