Kitab-i-Badi/Persian180

و اين که ذكر آيات ميرزا يحيی نموده بودی نقطه اولی - روح ماسواه فداه – مي فرمايد كه از حين غروب شمس حقيقت ديگر احدی آيات الله نخواهد شنيد إلاّ در ظهور بعد، چنانچه حال هم خود آن جمال مبارك همين را بنفسه مي فرمايد. چه كه آياتِ دونش، مادامي كه مُدلّ بر آيات الهی است، به حقّ نسبت داده مي شود و وجودش مثل وجود مرايا است كه از خود تحقّقی نداشته و ندارند، ولكن مادامی كه به شمس عزّ صمدانی مقابل، اشراق در او ظاهر و بعد از انحراف محو. و اين هم از آن بيان است كه[۹۳] مي فرمايند در مظاهر ظهور ديده نمي شود مگر نفس ظهور. لذا در جميع مظاهر ظهور ، چه در كور فرقان و چه در كور انجيل و چه در كور زبور و چه در كور تورات، ديده نمی شود مگر نفس ظهور. و همچنين در سكّان بيان ديده نمي شود مگر ظهور نقطه بيان. و اين مادام كه در ظلّ بيانند و العياذ بالله اگر نفسی خارج شد ديده نمي شود در او مگر شيطان و افعال و اعمال او.