Kitab-i-Badi/Persian148

و فوق اين مقام مقامات لا نهاية عندالله بوده، لاينبغی اظهارُها. لم يزل اِناء علم الهی به خاتم حفظ مختوم بوده و خواهد بود. كلّ اشياء از آنچه منسوب به حقّند به ندای «إنّنی أنا الله لا إله إلاّ أنا» ناطق. و اين بسی واضح است كه اين كلمه و اين رتبه از نفس آن شیء نبوده، بلكه نظر به آن است كه در ظلّ حقّ ساكن گشته و از حقّ محسوب شده. و بعد از قطع آن نسبت همان شیء از اهل سجّين عندالله مذكور. چنانچه نقطه بيان - روح ما سواه فداه – فرموده قوله عزّ ذكره: اين حجره، كه بلا ابواب است و بلا حدود معروفه، امروز اعلی غرف رضوان است كه شجره حقيقت در او مستقرّ است كه گويا ذرّات آن همه به ندای ذكر «إنّنی أنا الله لا إله إلاّ أنا ربُّ كلِّ شیءٍ» مي خوانند بر كلّ حجرات. اگرچه مقاعد مرآتيّه مطرزه به ذهب باشد، ولی اگر شجره حقيقت در مثل آن حجرات ساكن گردد آن وقت آن ذرّات مرايا مي خوانند، چنانچه ذرّات مرايای اعلی مقاعد عمارت صدری، كه در ايّام ارض صاد[۷۶] در آنجا ساكن بوده، مي خوند و مي خوانند. و حكم از برای هيچ شیء نيست إلاّ آن كه راجع به آن نفس مي گردد.