Kitab-i-Badi/Persian118

و اين که نوشته كه: فرموده اند وصیّ و خليفه هر چه هست بعد از من او است، فو الّذی تفرّد بالعزّ و الكبرياء و خلق الاشياءَ بلا مثالٍ بكلمة العليا، كه اگر نفسی نفحه از رضوان بيان استشمام نموده باشد به چنين كلمات تكلّم نمي نمايد. بل يفِرُّ مِن الّذين يتكلّمون بتلك الكلمات. شما هنوز حشر بديع و روح بديع و كلمات بديع ادراك ننموده ايد. امر بيان مقدّس از آن اموری است كه از پيش گذشت. قد طُوی ما عندكم مِن قبلَ و بُسط بِساطٌ آخر بإذن الله العلیّ الأظهر، ولكن أنتم ما أدركتم، لا أوّلَهُ و لا آخِرَه. حمد محبوب را كه مغلّين را چنان محروم كرده كه الان احقر از ملل قبل بين يدی مذكور و مشهودند. مثل آن است كه جامه از يك قطعه حديد پوشيده اند كه ابداً قادر بر حركت نيستند، و همچنين قلب و فؤادشان. قدم برداشته اند تازه به اثر قدم اهل فرقان گذارده اند.