Seven Valleys/Page3

Paragraph	Persian	Gail	{{{4}}}
41	باری اختلاف محلّ واضح و مبرهن شد و امّا نظر سالک وقتی در محلّ محدود است یعنی در زجاجات سیر مینماید اینست که زرد و سرخ و سفید بیند باین جهت است که جدال بین عباد بر پا شده و عالم را غبار تیره از انفس محدوده فراگرفته و بعضی نظر باشراق ضوء دارند و برخی که از خمر وحدت نوشیدند جز شمس چیزی نه‌بینند (edit)	In sum, the differences in objects have now been made plain. Thus when the wayfarer gazeth only upon the place of appearance—that is, when he seeth only the many-colored globes—he beholdeth yellow and red and white; hence it is that conflict hath prevailed among the creatures, and a darksome dust from limited souls hath hid the world. And some do gaze upon the effulgence of the light; and some have drunk of the wine of oneness and these see nothing but the sun itself. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
42	پس بسبب سیر این سه مقام مختلف فهم سالکین و بیان ایشان مختلف میشود اینست که اثر اختلاف در عالم ظاهر شده و میشود زیرا که بعضی در رتبۀ توحید واقفند و از آن عالم سخن گویند و برخی در عوالم تحدید قائمند و بعضی در مراتب نفس و برخی بالمرّه محتجبند اینست که جهّال عصر که از پرتو جمال نصیب نبرده‌اند ببعضی مقال تکلّم مینمایند و در هر عصر و زمان بر اهل لجّۀ توحید وارد میآورند آنچه را که خود بآن لایق و سزاوارند و لو یؤاخذ اللّه النّاس بما کسبوا ما ترک علی ظهرها من دابّة ولکن یؤخّرهم الی اجل مسمّی (edit)	Thus, for that they move on these three differing planes, the understanding and the words of the wayfarers have differed; and hence the sign of conflict doth continually appear on earth. For some there are who dwell upon the plane of oneness and speak of that world, and some inhabit the realms of limitation, and some the grades of self, while others are completely veiled. Thus do the ignorant people of the day, who have no portion of the radiance of Divine Beauty, make certain claims, and in every age and cycle inflict on the people of the sea of oneness what they themselves deserve. “Should God punish men for their perverse doings, He would not leave on earth a moving thing! But to an appointed term doth He respite them..." (edit)	Nothing entered yet... (edit)
43	ای برادر من قلب لطیف بمنزلۀ آیینه است آن را بصیقل حبّ و انقطاع از ما سوی اللّه پاک کن تا آفتاب حقیقی در آن جلوه نماید و صبح ازلی طالع شود و معنی لا یسعنی ارضی و لا سمآئی ولکن یسعنی قلب عبدی المؤمن را آشکار و هویدا بینی و جان در دست گیری و بهزار حسرت نثار یار تازه نمائی (edit)	O My Brother! A pure heart is as a mirror; cleanse it with the burnish of love and severance from all save God, that the true sun may shine within it and the eternal morning dawn. Then wilt thou clearly see the meaning of “Neither doth My earth nor My heaven contain Me, but the heart of My faithful servant containeth Me.”** And thou wilt take up thy life in thine hand, and with infinite longing cast it before the new Beloved One. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
44	و چون انوار تجلّی سلطان احدیّه بر عرش قلب و دل جلوس نمود نور او در جمیع اعضا و ارکان ظاهر میشود آن وقت سرّ حدیث مشهور سر از حجاب دیجور برآورد لا زال العبد یتقرّب الیّ بالنّوافل حتّی احببته فاذا احببته کنت سمعه الّذی یسمع به الخ زیرا که صاحب بیت در بیت خود تجلّی نموده و ارکان بیت همه از نور او روشن و منوّر شده و فعل و اثر نور از منیر است اینست که همه باو حرکت نمایند و بارادۀ او قیام کنند و اینست آن چشمه که مقرّبین از آن مینوشند چنانچه میفرماید عیناً یشرب بها المقرّبون (edit)	Whensoever the light of Manifestation of the King of Oneness settleth upon the throne of the heart and soul, His shining becometh visible in every limb and member. At that time the mystery of the famed tradition gleameth out of the darkness: “A servant is drawn unto Me in prayer until I answer him; and when I have answered him, I become the ear wherewith he heareth....” For thus the Master of the house hath appeared within His home, and all the pillars of the dwelling are ashine with His light. And the action and effect of the light are from the Light-Giver; so it is that all move through Him and arise by His will. And this is that spring whereof the near ones drink, as it is said: “A fount whereof the near unto God shall drink....” (edit)	Nothing entered yet... (edit)
45	و دیگر آنکه مبادا در این بیانات رایحۀ حلول و یا تنزّلات عوالم حقّ در مراتب خلق رود و بر آنجناب شبهه شود زیرا که حقّ بذاته مقدّس است از صعود و نزول و از دخول و خروج لم ‌یزل از صفات خلق غنیّ بوده و خواهد بود و نشناخته او را احدی و بکنه او راه نیافته نفسی کلّ عرفا در وادی معرفتش سرگردان و کلّ اولیا در ادراک ذاتش حیران منزّه است از ادراک هر مدرکی و متعالی است از عرفان هر عارفی السّبیل مسدود و الطّلب مردود دلیله آیاته و وجوده اثباته (edit)	However, let none construe these utterances to be anthropomorphism, nor see in them the descent of the worlds of God into the grades of the creatures; nor should they lead thine Eminence to such assumptions. For God is, in His Essence, holy above ascent and descent, entrance and exit; He hath through all eternity been free of the attributes of human creatures, and ever will remain so. No man hath ever known Him; no soul hath ever found the pathway to His Being. Every mystic knower hath wandered far astray in the valley of the knowledge of Him; every saint hath lost his way in seeking to comprehend His Essence. Sanctified is He above the understanding of the wise; exalted is He above the knowledge of the knowing! The way is barred and to seek it is impiety; His proof is His signs; His being is His evidence. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
46	اینست که عاشقان روی جانان گفته‌اند یا من دلّ علی ذاته بذاته و تنزّه عن مجانسة مخلوقاته عدم صرف کجا تواند در میدان قدم اسب دواند و سایۀ فانی کجا بخورشید باقی رسد حبیب لولاک ما عرفناک فرموده و محبوب او ادنی ما بلغناک گفته (edit)	Wherefore, the lovers of the face of the Beloved have said: “O Thou, the One Whose Essence alone showeth the way to His Essence, and Who is sanctified above any likeness to His creatures.” How can utter nothingness gallop its steed in the field of preexistence, or a fleeting shadow reach to the everlasting sun? The Friend hath said, “But for Thee, we had not known Thee,” and the Beloved** hath said, “nor attained Thy presence.” (edit)	Nothing entered yet... (edit)
47	بلی این ذکرها که در مراتب عرفان ذکر میشود معرفت تجلّیات آن شمس حقیقت است که در مرایا تجلّی میفرماید و تجلّی آن نور در قلوب هست ولکن بحجبات نفسانیّه و شئونات عرضیّه محجوب است چون شمع زیر فانوس حدید چون فانوس مرتفع شد نور شمع ظاهر گردد (edit)	Yea, these mentionings that have been made of the grades of knowledge relate to the knowledge of the Manifestations of that Sun of Reality, which casteth Its light upon the Mirrors. And the splendor of that light is in the hearts, yet it is hidden under the veilings of sense and the conditions of this earth, even as a candle within a lantern of iron, and only when the lantern is removed doth the light of the candle shine out. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
48	و هم‌چنین چون خرق حجبات افکیّه از وجه قلب نمائی انوار احدیّه طالع شود (edit)	In like manner, when thou strippest the wrappings of illusion from off thine heart, the lights of oneness will be made manifest. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
49	پس معلوم شد که از برای تجلّیات هم دخول و خروج نیست تا چه رسد بآن جوهر وجود و سرّ مقصود ای برادر من در این مراتب از روی تحقیق سیر نما نه از روی تقلید و سالک را دورباش کلمات منع نکند و هیمنۀ اشارات صدّ ننماید پرده چه باشد میان عاشق و معشوق سدّ سکندر نه مانع است و نه حایل (edit)	Then it is clear that even for the rays there is neither entrance nor exit—how much less for that Essence of Being and that longed-for Mystery. O My Brother, journey upon these planes in the spirit of search, not in blind imitation. A true wayfarer will not be kept back by the bludgeon of words nor debarred by the warning of allusions. How shall a curtain part the lover and the loved one? Not Alexander’s wall can separate them! (edit)	Nothing entered yet... (edit)
50	اسرار بسیار و اغیار بیشمار سرّ محبوبرا دفترها کفایت نکند و باین الواح اتمام نیابد با اینکه حرفی بیش نیست و رمزی بیش نه العلم نقطة کثّرها الجاهلون (edit)	Secrets are many, but strangers are myriad. Volumes will not suffice to hold the mystery of the Beloved One, nor can it be exhausted in these pages, although it be no more than a word, no more than a sign. “Knowledge is a single point, but the ignorant have multiplied it.” (edit)	Nothing entered yet... (edit)
51	و از همین مقام اختلافات عوالم را هم ملاحظه کن اگرچه عوالم الهی نامتناهی است ولکن بعضی چهار رتبه ذکر نموده‌اند عالم زمان و آن آن است که از برای آن اوّل و آخر باشد و عالم دهر یعنی اوّل داشته باشد و آخرش پدید نباشد و عالم سرمد که اوّلی ملاحظه نشود و آخرش مفهوم شود و عالم ازل که نه اوّلی مشاهده شود و نه آخری اگرچه در این بیانات اختلاف بسیار است اگر تفصیل ذکر شود کسالت افزاید چنانچه بعضی عالم سرمد را بی ابتدا و انتها گفته‌اند و عالم ازل را غیب منیع لا یدرک ذکر نموده‌اند و بعضی عوالم لاهوت و جبروت و ملکوت و ناسوت گفته‌اند (edit)	On this same basis, ponder likewise the differences among the worlds. Although the divine worlds be never ending, yet some refer to them as four: The world of time (zaman), which is the one that hath both a beginning and an end; the world of duration (dahr), which hath a beginning, but whose end is not revealed; the world of perpetuity (sarmad), whose beginning is not to be seen but which is known to have an end; and the world of eternity (azal), neither a beginning nor an end of which is visible. Although there are many differing statements as to these points, to recount them in detail would result in weariness. Thus, some have said that the world of perpetuity hath neither beginning nor end, and have named the world of eternity as the invisible, impregnable Empyrean. Others have called these the worlds of the Heavenly Court (Lahut), of the Empyrean Heaven (Jabarut), of the Kingdom of the Angels (Malakut), and of the mortal world (Nasut). (edit)	Nothing entered yet... (edit)
52	و سفرهای سبیل عشق را چهار شمرده‌اند من الخلق الی الحقّ و من الحقّ الی الخلق و من الخلق الی الخلق و من الحقّ الی الحقّ (edit)	The journeys in the pathway of love are reckoned as four: From the creatures to the True One; from the True One to the creatures; from the creatures to the creatures; from the True One to the True One. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
53	و هم‌چنین بسیار بیانات از عرفا و حکمای قبل هست که بنده متعرّض نشدم و دوست ندارم اذکار قبل بسیار اظهار شود زیرا که اقوال غیر را ذکر نمودن دلیل است بر علوم کسبی نه بر موهبت الهی ولکن اینقدر هم که ذکر شد بواسطۀ عادت ناس است و تأسّی باصحاب و علاوه بر این در این رساله این بیانات نگنجد و عدم اقبال بذکر اقوال ایشان نه از غرور است بل بواسطۀ ظهور حکمت و تجلّی موهبت است گر خضر در بحر کشتی را شکست صد درستی در شکست خضر هست (edit)	There is many an utterance of the mystic seers and doctors of former times which I have not mentioned here, since I mislike the copious citation from sayings of the past; for quotation from the words of others proveth acquired learning, not the divine bestowal. Even so much as We have quoted here is out of deference to the wont of men and after the manner of the friends. Further, such matters are beyond the scope of this epistle. Our unwillingness to recount their sayings is not from pride, rather is it a manifestation of wisdom and a demonstration of grace. If Khidr did wreck the vessel on the sea, Yet in this wrong there are a thousand rights. [1] (edit)	Nothing entered yet... (edit)
54	والّا این بنده خود را در ساحت یکی از احبّای خدا معدوم میدانم و مفقود میشمرم تا چه رسد در بساط اولیا فسبحان ربّی الاعلی و از اینها گذشته مقصود ذکر مراتب سیر سالکین است نه بیان اختلاف اقوال عارفین (edit)	Otherwise, this Servant regardeth Himself as utterly lost and as nothing, even beside one of the beloved of God, how much less in the presence of His holy ones. Exalted be My Lord, the Supreme! Moreover, our aim is to recount the stages of the wayfarer’s journey, not to set forth the conflicting utterances of the mystics. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
55	اگرچه مثال مختصری در اوّل و آخر عالم نسبی و اضافی زده شد مجدّد مثال دیگر ذکر میشود تا تمام معانی در قمیص مثالی ظاهر شود مثلاً آنجناب در خود ملاحظه فرمایند که نسبت بپسر خود اوّلند و نسبت بپدر خود آخر و در ظاهر حکایت از ظاهر قدرت میکنید در عوالم صنع الهی و در باطن بر اسرار باطن که ودیعۀ الهیّه است در شما پس اوّلیّت و آخریّت و ظاهریّت و باطنیّت باین معنی که ذکر شد بر شما صادق میآید تا در این چهار رتبه که بشما عنایت شده چهار رتبۀ الهیّه را ادراک فرمائید تا بلبل قلب بر جمیع شاخسارهای گل وجود از غیب و شهود ندا کند بانّه هو الاوّل و الآخر و الظّاهر و الباطن (edit)	Although a brief example hath been given concerning the beginning and ending of the relative world, the world of attributes, yet a second illustration is now added, that the full meaning may be manifest. For instance, let thine Eminence consider his own self; thou art first in relation to thy son, last in relation to thy father. In thine outward appearance, thou tellest of the appearance of power in the realms of divine creation; in thine inward being thou revealest the hidden mysteries which are the divine trust deposited within thee. And thus firstness and lastness, outwardness and inwardness are, in the sense referred to, true of thyself, that in these four states conferred upon thee thou shouldst comprehend the four divine states, and that the nightingale of thine heart on all the branches of the rosetree of existence, whether visible or concealed, should cry out: “He is the first and the last, the Seen and the Hidden....” (edit)	Nothing entered yet... (edit)
56	و این ذکرها در مراتب عوالم نسبت ذکر میشود والّا آن رجالی که بقدمی عالم نسبت و تقیید را طیّ نموده‌اند و بر بساط خوش تجرید ساکن شده‌اند و در عالمهای اطلاق و امر خیمه برافراخته‌اند جمیع این نسبتها را بناری سوخته‌اند و همۀ این الفاظ را بنمی محو نموده‌اند و در یمّ روح شناوری مینمایند و در هوای قدس نور سیر میکنند دیگر الفاظ در این رتبه کجا وجود دارد تا اوّل یا آخر یا غیر اینها معلوم شود و مذکور آید در اینمقام اوّل نفس آخر و آخر نفس اوّل است آتشی از عشق در جان برفروز سر بسر فکر و عبارت را بسو (edit)	These statements are made in the sphere of that which is relative, because of the limitations of men. Otherwise, those personages who in a single step have passed over the world of the relative and the limited, and dwelt on the fair plane of the Absolute, and pitched their tent in the worlds of authority and command—have burned away these relativities with a single spark, and blotted out these words with a drop of dew. And they swim in the sea of the spirit, and soar in the holy air of light. Then what life have words, on such a plane, that “first” and “last” or other than these be seen or mentioned! In this realm, the first is the last itself, and the last is but the first. In thy soul of love build thou a fire And burn all thoughts and words entire. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
57	ای دوست من در خود ملاحظه فرما که اگر پدر نمیشدی و پسر ندیده بودی این الفاظ هم نشنیده بودی پس حال همه را فراموش کن تا در مصطبۀ توحید نزد ادیب عشق بیاموزی و از انّا براجعون رجعت کنی و از وطن مجازی بمقام حقیقی خود واصل گردی و در ظلّ شجرۀ دانش ساکن شوی (edit)	O my friend, look upon thyself: Hadst thou not become a father nor begotten a son, neither wouldst thou have heard these sayings. Now forget them all, that thou mayest learn from the Master of Love in the schoolhouse of oneness, and return unto God, and forsake the inner land of unreality for thy true station, and dwell within the shadow of the tree of knowledge. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
58	ای عزیز نفس را فقیر نما تا در عرصۀ بلند غنا وارد شوی و جسد را ذلیل کن تا از شریعۀ عزّت بیاشامی و بجمیع معانی اشعار که سؤال فرمودی برسی (edit)	O thou dear one! Impoverish thyself, that thou mayest enter the high court of riches; and humble thy body, that thou mayest drink from the river of glory, and attain to the full meaning of the poems whereof thou hadst asked. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
59	پس معلوم شد که این مراتب بسته بسیر سالک است و در هر مدینه عالمی بیند و در هر وادی بچشمه‌ئی رسد و در هر صحرا نغمه‌ئی شنود ولی شاهباز هوای معنوی را شهنازهای بدیع روحانی در دل است و مرغ عراقی را آوازهای خوش حجازی در سر ولکن مستور بوده و مستور خواهد بود گر بگویم عقلها بر همزند ور نویسم بس قلمها بشکند (edit)	Thus it hath been made clear that these stages depend on the vision of the wayfarer. In every city he will behold a world, in every Valley reach a spring, in every meadow hear a song. But the falcon of the mystic heaven hath many a wondrous carol of the spirit in His breast, and the Persian bird keepeth in His soul many a sweet Arab melody; yet these are hidden, and hidden shall remain. If I speak forth, many a mind will shatter, And if I write, many a pen will break. (edit)	Nothing entered yet... (edit)
60	و السّلام علی من قطع هذا السّفر الاعلی و اتّبع الحقّ بانوار الهدی (edit)	Peace be upon him who concludeth this exalted journey and followeth the True One by the lights of guidance. (edit)	Nothing entered yet... (edit)

Next page ->