Kitab-i-Badi/Persian97

ای غافلين از ملاء بيان، مع اين خضوع نقطه اولی عند ظهوره الآخَر مرَّةً أخری متنبّه نشده، به اين اذكار مشغول گشته ايد. فو الله اگر فی الجملة تفكّر نمائيد از برای انفس خود نوحه كنيد، چه كه در اين مقام آن وجود مبارك خود را به كمال خشوع و فنای محض ذكر فرموده اند، ديگر كجا مقام مرايا و ما يُنسبُ إليهنّ مذكور می شود؟ آيا سطری از بيان مشاهده شده كه منتهی به اين ذكر ابدع بديع نشده؟ لا فونفسه الحقّ، ولكن أنتم لا تعرفون. والله در مقامی افتاده ايد كه گويا[۴۹] به هزار سلاسل حركت ننمائيد. آخر يك نَفَس از مفازه اشارات بيرون خرام و در فضای خوش تجريد وارد شو، تا حقّ منيع را به نفس مقدّسش بشناسی و از دونش منقطع شوی.