Kitab-i-Iqan/Page13/Arabic253

و از همه گذشته، علامت صدق و کذب در کتاب معلوم و مقرّر شده. بايد ادّعا و دعاوی کلّ عباد به اين محک الهی زده شود تا صادق را از کاذب تميز دهد. اين است که می فرمايد: "فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ." حال ملاحظه فرمائيد با اين شهدای صادق که نصّ کتاب شاهد بر صدق قول ايشان است، چنانچه ديده ايد که همه جان و مال و زن و فرزند و کلّ ما يملک را انفاق نموده‏اند و به اعلی غرف رضوان عروج فرمودند، شهادت اين طلعات عاليه و انفس منقطعه بر تصديق اين امر عالی متعالی مقبول نيست و شهادت اين گروه که برای ذهب از مذهب گذشته‏اند و برای جلوس بر صدر از اوّل ما صدر احتراز جسته‏اند بر بطلان اين نور لائح جائز و مقبول است؟ با اينکه جميع مردم ايشان را شناخته‏اند و اين قدر ادراک نموده‏اند که از ذرهّ ای از اعتبار ظاهری ملکی در سبيل دين الهی نمی گذرند تا چه رسد به جان و مال و غيره.