Kitab-i-Iqan/Page12/Arabic237
اين است که بعد از اين انکارها و اعتراضات که مذکور شد گفتند: بعد از موسی و عيسی، موافق کتب نبايد نبيّ مستقلّ که ناسخ شريعت باشد مبعوث شود. بايد شخصی بيايد که مکمّل شريعت قبل باشد. اين آيه مبارکه که مشعر بر جميع مطالب الهيّه و مُدلّ بر عدم انقطاع فيوضات رحمانيّه است نازل شد: "وَ لَقَدْ جَائَکُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فی شَکٍّ مِمَّا جائَکُمْ به حَتّی إذَا هَلَکَ قُلتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللّهُ مِنْ بَعدِهِ رَسُولاً کَذلِکَ يُضِلُّ اللّهُ مَن هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ." و به تحقيق آمد شما را يوسف از پيش با بيّنه ها، پس پيوسته بوديد در شکّ از آنچه آمد شما را به آن، تا چون هلاک شد گفتيد مبعوث نمی گرداند خدا بعد از او رسولی را، و همچنين اضلال می کند خدا کسی را که اوست اسراف کننده و شکّ آورنده به پروردگار خود. پس، از اين آيه ادراک فرمائيد و يقين کنيد که در هر عصر امم آن عهد به آيه ای از کتاب تمسّک جسته از اين گونه حرف های مزخرف می گفتند که ديگر نبيّ نبايد در ابداع بيايد. مثل آنکه آيه انجيل را که مذکور شده، علمای آن استدلال به آن نمودند که هرگز حکم انجيل مرتفع نمی شود و پيغمبری مستقلّ مبعوث نگردد الّا برای اثبات شريعت انجيل. و اکثری از ملل مبتلا به اين مرض روحی شدهاند.