Kitab-i-Iqan/Page12/Arabic227

و همچنين در جای ديگر می فرمايد: "وَ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ شُهَدَاءَكُم مِّنْ دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ." که ترجمه ظاهر آن اين است: اگر بوديد شما در شکّ و شبهه در آنچه ما نازل فرموديم بر عبد خود محمّد، پس بياريد سوره ای به مثل اين سُوَر مُنزله و بخوانيد شهدای خود را يعنی علمای خود را تا اعانت نمايند شما را در انزال سوره اگر هستيد راست گويان. حال ملاحظه فرمائيد چه مقدار عظيم است شأن آيات و بزرگ است قدر آن که حجّت بالغه و برهان کامل و قدرت قاهره و مشيّت نافذه را به آن ختم فرموده. و هيچ شيئی را آن سلطان احديّه در اظهار حجّت خود به آن شريک نفرموده چه ميانه حجج و دلائل، آيات به منزله شمس است و سوای آن به منزله نجوم. و آن است حجّت باقيه و برهان ثابت و نور مضیء از جانب سلطان حقيقی در ميان عباد. هيچ فضلی به آن نرسد و هيچ امری بر آن سبقت نگيرد. کنز لئالی الهيّه است و مخزن اسرار احديّه. و آن است خيط محکم و حبل مستحکم و عروه وثقی و نور لايطفی. شريعه معارف الهيّه از آن در جريان است و نار حکمت بالغه صمدانيّه از آن در فوران. اين ناری است که در يک حين دو اثر از آن ظاهر است، در مقبلين حرارت حبّ احداث نمايد و در مبغضين برودت غفلت آورد.