Kitab-i-Iqan/Page9/Arabic164

و همين گروه، با همه اين حجبات محدوده و حدودات مذکوره به مجرّد اينکه صهبای ايمان را از کأس ايقان از ايادی مظاهر سبحان می نوشيدند بالمرّه تقليب می شدند به قسمی که از زن و فرزند و اموال و اثقال و جان و ايمان بلکه از کلّ ما سوی می گذشتند و به قسمی غلبات شوق الهی و جذبات ذوق صمدانی ايشان را اخذ می نمود که دنيا را و آنچه در آن هست به پر کاهی ندانسته. آيا حکم خلق جديد و رجوع در اينها نمی شود؟ و همچنين ملاحظه شد که اين نفوس قبل از فوز به عنايت بديع جديد الهی جان خود را به صد هزار حيله و تدبير از موارد هلاکت حفظ می نمودند به قسمی که از خاری احتراز می جستند و از روباهی فی المثل فرار می نمودند. و بعد از شرف به فوز اکبر و عنايت عظمی صد هزار جان رايگان انفاق می فرمودند، بلکه نفوس مقدّسشان از قفس تن بيزار و يک نفر از اين جنود در مقابل گروهی مقاتله می نمود. مع ذلک چگونه می شود که اگر اين نفوس همان نفوس قبل باشند اين گونه امورات که مخالف عادات بشريّه و منافی هوای جسمانيّه است از ايشان ظاهر شود؟