Lawh-i-Salman I/Persian7

ای سلمان * لم يزل حق بظاهر بين ناس حکم فرموده و جميع نبيّين و مرسلين مأمور بوده که ما بين بريّه بظاهر حکم نمايند و جز اين جائز نه * مثلا ملاحظه نما نفسی حال مؤمن و موحّد است و شمس توحيد در او تجلّی فرموده بشأنيکه مقرّ و معترف است بجميع اسما و صفات الهی و شهادت ميدهد بآنچه جمال قدم شهادت داده لنفسه بنفسه در اين مقام کلّ أوصاف در حق او جاری و صادق است بلکه احدی قادر بر وصف او علی ما هو عليه إلّا اللّه نبوده و کلّ اين اوصاف راجع ميشود بآن تجلّی که از سلطان مجلّی بر أو إشراق فرموده * در اين مقام اگر نفسی از او اعراض نمايد از حق اعراض نموده چه که در او ديده نميشود مگر تجلّيات الهی ماداميکه در اين مقام باقيست * اگر کلمه دون خير در باره او گفته شود قائل کاذب بوده و خواهد بود * و بعد از اعراض آن تجلّی که موصوف بود و جميع اين اوصاف راجع باو بمقرّ خود باز گشت * ديگر آن نفس نفس سابق نيست تا آن اوصاف در او باقی ماند * و اگر ببصر حديد ملاحظه شود آن لباسيرا هم که پوشيده آن لباس قبل نبوده و نخواهد بود * چه که مؤمن در حين إيمان أو باللّه و إقرار باو لباسش اگر از قطن خَلَقَهْ باشد عند اللّه از حرير جنّت محسوب * و بعد از اعراض از قطران نار و جحيم * در اينصورت اگر کسی وصف چنين نفسيرا نمايد کاذب بوده و عند اللّه از أهل نار مذکور *