Kitab-i-Badi/Persian674

بر هر نفسی اليوم لازم كه از انفس خبيثه مشركه اجتناب نمايد، چه كه به مكری ظاهر شده اند كه در ابداع شبه آن ممكن نه. چنانچه از ارض صاد به جناب اسم الله آسيّد مهدی - عليه بهاء الله - نوشته اند كه امّ الفواحش و الخطيئات مكتوبی به اين ارض فرستاده، مضمون آن كه در بيت ايشان لوحی مدفون بوده از خطّ حضرت اعلی، و من آن لوح را بيرون آورده ام و در آن لوح عباراتی مسطور و نسبت به نقطه اولی داده كه به طلعت ابهی در سفارش ميرزا يحيی نوشته اند. فو الله الّذی لا إله إلاّ هو كلّ متحيّر مانديم از جعل اين نفوس و مكر[۳۵۱]اين قوم. و بعد از مصدر امر حكم شده كه بروند و به او بگويند كه آن لوح را از كدام محلّ بيت بيرون آورده و بنما، لعلّ تتنبّه فی نفسها و تكون من التّائبات. به اين شدّت بر افترا قيام نموده اند! و اين امور دستور العملی است كه ميرزا يحيی از اينجا مي نويسد و مي فرستد. لعنة الله علی الكاذبين و المفترين. إذاً يتبرّء منهم نقطة البيان فی عرش الجنان و يقول: خُسراناً لكم، يا ملاء المشركين، و ناراً عليكم، يا ملاء المغرضين!