Kitab-i-Badi/Persian547

و از اين مراتب گذشته يكذّبك كلماتك بعضها[۲۸۶]بعض. چنانچه در اين مقام نوشته: يقين هركه دارای اين مقام است حقّ و كلام او حقّ و غير او كاذب، و بعد نوشته كه: اگر اتيان به اين امر هم نمايد آنوقت هم دليل بر آن نفس موعود نيست و يكی از اوليای دوره بيان خواهد بود و آن هم بعد از تصديق ميرزا يحيی. حال خود انصاف ده! اگر يقين حقّ است ديگر چگونه منوط به تصديق دونش خواهد شد؟ حال از اين دو بيرون نيست: يا كلمه اوّل را بايد اقرار نمائی كه لغو بوده و مِن غير شعور ذكر نموده، و يا بيان ثانی را. و الله علامت قهر در امثال آن نفوس ظاهر و مشهود شده، چه كه شاعر نيستيد كه چه مي نويسيد و چه ذكر مي نمائيد.