Kitab-i-Badi/Persian442

و بعد كه می فرمايد حمل می نمايد عرش پروردگار را ملئكه عماء در انفس ثمانيّه، همان برهانی است واضح كه اهل بيان موقن به اين ظهور نشوند إلاّ قليل، چنانچه به ثمانيه ذكر فرمود، چه كه در اوّل هر ظهور چنين بوده، تخصيص به اين ظهور نداشته و ندارد. و مقصود از عرش در اين مقام امر الله بوده و خواهد بود، و كلمة الله بوده و خواهد بود، و اوّل ما يتفوّه به لسان الله بوده و خواهد بود. و آن كلمه اي است كه به فزع آيند از او كلّ مَن فی السّموات و الأرض و منصعق شوند كلّ مَن فی جبروت الأمر و الخلق. و آن كلمه اي است كه به "ثقل اكبر" ناميده شده در الواح الله و هر نفسی قابل حمل آن نه. و آن كلمه اي است كه بعد از ظهور آنْ كلّ قبايل به نوحه آيند و اركان كلّ شیء متزلزل شود. و احدی قابل حمل اين عرش نه مگر ملائكه عماء كه به اعانة الله اين امانت اكبر را حمل نمايند و به قبول آن[۲۲۶] هياكل امر الله ظاهر شود و كلمه ابدع اعظم تنطّق فرمايد.