Kitab-i-Badi/Persian387

و آنچه در غرس حبّه و تفصيل آن نوشته بوديد از جميع اين كلمات چنان مفهوم می شود كه به حرفی از علم الهی مطّلع نشده ايد و مقصود از ظهور را ندانسته ايد كه چه بوده و چه خواهد بود. حال از مَثَل اعلی گذشته و به مثل ادنی إعتراضاً علی الله ناطق شده. تسليم مي نمائيم كه همين است كه شما نوشته ايد و مذكور مي داريد، آيا اين حبّه سقايه لازم داشته و يا ندارد؟ می فرمايد منم آن هبوب ارياح احديّه كه از يمين رضوانِ (إعرفوا اللهَ بالله) در هبوب است و تربيت كلّ شیء منوط به اين هبوب عزّ رحمانی و نفحه قدس روحانی بوده و خواهد بود. و می فرمايد منم آن كوثر حيوانی كه به او حبّه های معرفت و معانی و سنبلات علم و حكمت صمدانی انبات می نمايد، و مِن غير هبوب اين ارياح و اين ماء عذب فرات هيچ حبّه علميّه[۱۹۶]از رضوان صدور بريّه نروئيده و نخواهد روئيد. و مع ذلك می گوئيد و مي نويسيد و لا تشعرون ما تقولون.