Kitab-i-Badi/Persian305

از اين گذشته مظاهر احديّه از جهتی متّحد و از جهتی به ظهورات مختلفه ظاهر. از آن جهت كه كلّ از مَشرق امر مُشرق و مِن عندالله تكلّم نموده اند و كلّ به تبليغ ناس مأمور گشته اند، كلّ واحد بوده. اين است كه می فرمايد: (لا نُفَرِّقُ بَينَ أحدٍ مِنْهُم.) و در مقام ديگر كه مقام شرايع و اسم و جهات ملكيّه است هر كدام به اسمی و شريعتی و هيكل و هيئتی ظاهر شده اند. و اگر به ديده بصيرت ملاحظه نمائی فوالله الّذی لا إله إلاّ هو كه كلّ را به حقيقت واحده و ظهور واحد و حركت واحده و فعل واحد و عمل واحد و شريعت واحده و اسم واحد و رسم واحد مشاهده نمائی. عجب است كه به اين بيان نرسيده، اطفالِ اين ظهور بر اين عارف شده اند - چه كه در الواح پارسيّه، كه در سنين توقّف در عراق از سماء عزّ احديّه نازل، جميع اين مراتب به تفصيل در آن الواح مذكور آمده، فطوبی للفائزين و العارفين - و تو هنوز مطّلع بر[۱۵۴] كيفيّت ظهور نشده و قدرت الهيّه را مثل قدرت خود فرض گرفته و امرش را منوط به امر خود. فبِئسَ ما ظننتَ. إنّه يظهر كيف يشاء كما ظهر بالحقّ رغماً لأنف المشركين.