Kitab-i-Badi/Persian295

ولكن جناب باب اعظم يعنی اوّل مَن آمن و سبعة عشر انفس كه با ايشان بودند چون به شرافت ايمان فائز شدند[۱۴۸] كلّ عند الله از ادلّای علم مذكور، چنانچه مي فرمايد اين نفوس در جميع اسماء حسنی ابواب رحمتند بر كلّ ناس، و در بيان پارسی به تفصيل مذكور و مسطور، ملاحظه نمايند. منتهی جدّ و جهد را نموده كه در يوم ظهور از هيچ امری محتجب نمانيد و ناظر به هيچ شیء عمّا خُلق و يُخلق نشويد، چه كه هر نفسی در آن يوم در اقلّ مِن آن بشیء غير حقّ ناظر شود به قدر همان از شريعه قرب بعيد خواهد بود.