Kitab-i-Badi/Persian649

باری نظر از اين تحديدات بردار و به آن نقطه ساريه در كلّ شیء ناظر شو و آن نقطه را موهوم مدان! چنانچه از قبل كلّ عباد به توهّمات مانده و إلی حين عارف نشده و نخواهند شد إلاّ مَن شاء ربّك. و همين ميرزا يحيی كه به واسطه او از حقّ معرض شده بين يدیّ مثل يكی از خدّام[۳۴۵]حاضر بوده و القای كلمات الله بر او می شد، چنانچه حال جمعی تلقاء وجه حاضرند، به همان قسم بر ايشان القاء می شود در كلّ ليالی و ايّام. ولكن فرق است كه آن نفس مغرور چون دو كلمه از لسانش جاری شد، إرتكب ما لا إرتكب مظاهر النّفی كلّها. ولكن اين نفوس حاضره تلقاء وجه به ابدع كلمات ناطق، و مع ذلك ليس لهم مِن أمر إلاّ بعد إذنه. كذلك كان الأمر إنْ أنت مِن العالمين.