Kitab-i-Badi/Persian614

و الله ناله مي نمايم و اين كلمات مي نويسم، چه كه امر به جائی رسيده كه بايد به چنين اذكار مشغول شد. قد ضيّعتم حرمة الله و حرمة أنفسكم. قلب را[۳۲۸]از كثافات اوهام مشركين طاهر نما و ذكر انبيا و مرسلين را به اذكار انفس مشركين مقترن منما! چه كه جميع آن طلعات رحمن جان در سبيل محبوب داده و برای نان به كلّ مَن علی الأرض اعتنا نفرموده اند. حال انصاف ده، تو ازاهل قياسی با اين عباد كه چگونه فعلی را به چه فعلی قياس نموده؟ فانصف لِتُنصف! ثمّ إرحم أمر الّذی سفك فی سبيله دماء المقرّبين و عباد الله المخلصين.