Kitab-i-Badi/Persian256

اين بدايع كلمات الهی، كه از سحاب فيض رحمت رحمانی نازل شده، اين عبد ذكر نموده كه شايد عباد غافلين به شعور آيند و قياس به نفس ننمايند، و آنقدر مشعر شوند كه معرضين از اين آيات بدع ربّانی معارض و محارب با حقّ بوده و خواهند بود، چه كه منزل آيات حقّ است. حال اگر با پروردگار عالميان محاربند خود مي دانند، مفرّی از برای نفسی اليوم نه و مقرّی مشهود نه، مگر آن که يا بايد اقرار نمايند[۱۳۳]به آنچه ظاهر شده، يا آن که بايد به جميع صحف و كتب و زبر كافر شوند. اين است قول حقّ و نيست بعد از حقّ مگر گمراهی آشكار و هويدا.