Kitab-i-Badi/Persian717

كلّ اشياء شاهد و گواهند كه[۳۸۳]در سنين توقّف در عراق ابداً اميد جان نبود، و در كلّ حين به بلايای جديده مبتلا. و مع ذلك امثال آن نفوس رذليّه ذكر نان و آجيل می نمايند. و ملاحظه كن كه چه قدر از عقل ظاهره محروم شده، و الله هر نفسی كلماتت را ملاحظه نمايد قهر حقّ را ظاهر و آشكار در تو مشاهده می نمايد. سبحان الله، نفسي كه عاجز است دو كلمه پارسی را به عبارات حسنه تحرير نمايد إعترض علی الّذی بإرادةٍ منه خُلق قلم الأعلی و ظهر منه الصّرير الّذی به إستجذبتْ قلوب ما كان و ما يكون. أفّ لك و بما ظهر منك!