Kitab-i-Badi/Persian487

و آيات مختصّ است به صاحب ظهور، چنانچه نقطه بيان تصريح فرموده كه بعد از غروب شمس حقيقت احدی استماع آيات الله نخواهد نمود إلاّ حين ظهور بعد. و همين نفس معروف ليالی و اسحار بين يدی قائم و آيات الهی بر او القا می شد. و بعد به مجرّد دو كلمه چنان مغرور شده كه ارتكاب نمود آنچه را كه احدی از مظاهر نفی ارتكاب ننموده. و هر نفسي كه فی الجملة صاحب شعور باشد مي داند كه او لازال خدمت حضرت ابهی بوده و اگر هم چيزی ادراك نموده رشحی از طمطام اين بحر موّاج به او افاضه شده. مع ذلك تو نوشته آنچه را كه هيچ عاقلی ننوشته. فو الله اگر صد هزار امثال او بين يدی قادر بر تكّلم باشند! چنانچه اين عباد به چشم خود مشاهده نموده اند و تو به وهم صرف مي گوئی. باری لعنت كند خدا آن شيطانی كه او و تو هر دو را اغوا نموده و برای[۲۶۱]رياست ظاهره چه مقدار مفتريات به حقّ نسبت داده. انشاء الله اميدواريم كه به گندم رِی مرزوق نشود.