Kitab-i-Badi/Persian643

فرق اين است كه در حين ارتقاء مظهر احديّه به رفيق اعلی إلی ظهور بعد مشيّت ظاهره مشهود نه تا حكم نمايد، اگر چه لازال إنّه هو حیّ فی الأفق الأبهی. ولكن چون بر حسب ظاهر احدی بر او عارف نه و كلّ نفوس از لقا ممنوع، لذا حكم تبديل مستور تا حين[۳۴۱]ظهور. چه كه در آن حين اگر نور اقلّ مِن آن توقّف نمايد در قول "بلی"، حكم نار از منبع علم لدنّی الهی در حقّ او جاری. چنانچه در ظهور قبل مشاهده شد و در اين ظهور هم به بصر ظاهر و باطن ديده می شود كه نفوسی كه خود را نور مي ناميدند عند الله حكم نار در حقّ آن نفوس جاری، ولكن خود مِن غير شعور حركت می نمايند.