Kitab-i-Badi/Persian377

از اينها گذشته ذات اقدسش لم يزل مقدّس از امثال بوده و خواهد بود، چه كه مثل و امثال به آن مقرّ راه نداشته و ندارد. و اين که امثال ذكر می شود نظر به عرفان ناس است كه شايد از آن امثله حدوديّه ادراك بعضی از امور الهيّه را علی قدرِ شأنهم نمايند. حقّ منيع اگر اراده فرمايد در يك حين به يك هبوب ارياح فضليّه جميع اشجار يابسه را به طراز ربيع مزيّن فرمايد و به يك كلمه جميع حبّات وجود را به سنبلات حكمت و علم ظاهر می نمايد. گويا آيينه در پيش خود گذاشته ايد و آنچه در خود مشاهده مي كنيد از عجز و جهل و شئونات ضدّيّه و دلالات حمقيّه، كلّ را به حقّ راجع نموده و مي نمائيد. تُبْ إلی الله، يا أيّها النّائم! و كاش از نائمين محسوب بودی، چه كه نائم خود آسوده است و هم ناس از او آسوده اند. چنانچه گفته اند عملی از برای ظالم بهتر از نوم نبوده و نيست، چه كه در حالت نوم خود و ناس هر دو آسوده اند. تفكّر فی ظلمك، يا أيّها الظّالم الّذی بظلمك[۱۹۸]ناحتْ الأشياء كلّها و إضطربت نفوس المقدّسين! خَفْ عن الله و لاتتّبع هويك. فالقِ ما عندك، ثمّ إتّخذْ ما عند الله بقوّةٍ مِن عنده، لعلّ يرتدّ إليك بصرُ العناية و يجعلك مِن المنصفين.