Kitab-i-Badi/Persian362

حال چه می گوئيد در نقطه بيان - روح ما سواه فداه - كه ابداً علامتی ذكر نفرموده، و منصوص فرموده اند كه هر وقت ظاهر شود بايد كلّ تصديق نمايند و شكر الهی به جا آورند و به ظهور بنفسه ناظر شوند و بما يظهر مِن عنده. و صريح می فرمايند او مختار است به هر نوع كه اراده فرمايد ظاهر شود، بر احدی نيست كه به او احتجاج نمايد. و وصايای لايُحصی فرموده ملاء بيان را كه مباد به بيان و ما نزّل فيه بر نفس رحمن احتجاج نمايند. مع ذلك تو به وهميّات نفس خود احتجاج نموده و ذكر تكميل دوره كرده. نفس حقّ ظاهر و به آيات نقطه ناطق و می فرمايد: به ظهور من تكميل دوره بيان شده و می شود. مع ذلك آنقدر محتجبی كه نفس حقّ را به قدر خلق ندانسته، مي گوئی كه مخصوص بايد در خلق تكميل شود. و حال آن که امر حقّ به دونش تكميل نشده و نخواهد شد، بلكه به نفس مقدّسش تكميل شده و می شود لو أنتم تشعرون. كلّما تكلّمتَ به بغیٌ مِنكَ علی الله المقتدر المهيمن القيّوم.