Kitab-i-Badi/Persian246

و ديگر نوشته بودند: خصوص اگر ادّعای آن نمايد كه ربّ اعلی از يك حرف من ايجاد شده. از اين قسم كلمات جعليّه شركيّه، كه آن نفس مشرك به شما القا نموده، از انفس خبيثه مشركه در جميع اعصار ظهور مظاهر الهيّه ظاهر شده، تخصيص به اين ظهور بديع نداشته و ندارد. چنانچه در ظهور نقطه بيان - روح ما سواه فداه -نسبت كذب و افترا و شرك و كفر به آن شجره طيّبه الهيّه داده اند و كلّ استماع نموده و مي دانند. لذا اگر از امثال آن معرضين اين كلمات ظاهر شود عجب نيست، چه كه لازال شأن آن مردود و امثال او اين بوده و خواهد بود. فوالله هر ذی بصری از امثال اين كلمات ايقان و تصديقش به حقّ زياد شده و خواهد شد. چه كه اين امور از سنن امر بوده و خواهد بود، چنانچه در كلّ كتب از قبل و بعد مسطور است: (وَ هَمَّتْ كُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِم لِيَأْخُذُوهُ وَ جَادَلُوا بِهِ بِالبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الحقَّ، فَأَخَذْتُهُم فكيف كان عِقَابِ.) و در مقام ديگر: (وَ مَا يَأتِيهِم مِن رسولٍ إلاّ كانوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ). لذا هر چه[۱۲۹] از اين اعتراضات ذكر شود صدق كلمات الهی، كه دركتب او ثبت شده، نزد موقنين و متبصّرين ظاهر شده و مي شود.