Kitab-i-Iqan/Page5/Arabic87

و قوله : "يرسل ملائكته." إلی آخر القول. مقصود از اين ملائکه آن نفوسی هستند که به قوّه روحانيّه، صفات بشريّه را به نار محبّت الهی سوختند و به صفات عالين و کرّوبيّين متّصف گشتند. چنانچه حضرت صادق در وصف کرّوبيين می فرمايد: قومی از شيعيان ما هستند خلف عرش. و از ذکر خلف العرش اگر چه معانی بسيار منظور بوده، هم بر حسب ظاهر و هم بر حسب باطن، و لکن در يک مقام مدلّ است بر عدم وجود شيعه. چنانچه در مقام ديگر می فرمايد: مؤمن مثل کبريت احمر است و بعد به مستمع می فرمايد: آيا کبريت احمر ديده ای؟ ملتفت شويد به اين تلويح که ابلغ از تصريح است دلالت می کند بر عدم وجود مؤمن. اين قول آن حضرت. و حال مشاهده کن چقدر از اين خلق بی انصاف که رائحه ايمان نشنيده‏اند مع ذلک کسانی را که به قول ايشان ايمان محقّق می شود نسبت به کفر می دهند.