Kitab-i-Badi/Persian593

اگر كلّ مَن علی الأرض و آنچه در او خلق شده از نعمای لطيفه و فواكه طيّبه در يك مجلس حبّاً للّه از برای نفس مؤمن بالله حاضر شود، اسراف نبوده و نخواهد بود. ولكن تو و امثال تو اگر لقمه نانی تصرّف نمائيد مسرف بوده و خواهد بود، چه كه اسراف در غفلت از حقّ مشهود است. و همان لقمه نان كه به نفس آن معرض بالله معذّب شده پناه مي برد به خدا از اين که نصيب او گشته. و والله كلّ ما يأكل لَينوح و يضجّ و يقول: "يا إلهی، بأیّ جرم جعلتنی رزق هذا الفاجر الّذی كفر بك و بآياتك؟" ولكن تو شاعر نشده و نخواهی شد.